Ezgi Dilan Yüksel ve Çiğdem Kaplan. Bu iki kadın sakince başlayıp çığ gibi büyüyen bir projeye imza attılar. 21 yaşındaki Ezgi, Başkent Üniversitesi’nde tam burslu Endüstri Mühendisliği, 22 yaşındaki Çiğdem ise Gazi Üniversitesi’nde Matematik okuyor.

Instagram’da bir sınıf öğretmeninin paylaştığı fotoğraftan çok etkileniyorlar ve bir şeyler yapmak ihtiyacı duyuyorlar. Öncelikle kendi çevrelerindeki okullara yardımda bulunuyorlar. Çevrelerine haber salıyorlar ve güzel bir hikaye başlıyor. Bu yardım çağrılarını tüm ülkeye duyurmak istiyorlar ve instagramda @gelecegeisiktut ismiyle bir hesap açıyorlar. Kulaktan kulağa dolaşan bu samimi proje, şimdiden bir çok başarıya imza atıyor. Instagram’da şu an 7 binden fazla takipçileri var. Çok kısa sürede 30’dan fazla okula yardım edilmesine aracı oldular.

Hiç bir derneğe bağlı olmadan, tamamen ihtiyaç sahibi ve yardımseverler arasında aracı oldukları bir sistemle bu projeyi sürdürüyorlar. Kendileriyle kısa bir röportaj gerçekleştirdik.

- “Geleceğe Işık Tut” sosyal sorumluluk projesinin bir başlangıç hikayesi var mıdır? Böyle güzel bir projeye imza atmanıza ne sebep oldu?
- Elbette bir başlangıç hikayemiz var. Aslında biz yalnızca Ankara’daki köy okullarına gitmeyi planlıyorduk. Çünkü bu noktaya gelebileceğimizi hiç düşünmedik. Sonra şehir dışında bulunan bir hocamızın instagram hesabında paylaştığı fotoğraftan çok etkilendik. Ve şehir dışına yardımları yönlendirmeye karar verdik. Ailemizin, arkadaşlarımızın, hatta bizi hiç tanımayan ama güvenen takipçilerimizin desteği bizlere güç verdi.
- Böyle bir sorumluluğu yüklenmeyi herkes kaldıramaz. Sanıyoruz, siz yalnızca iki kişisiniz?
- Evet, yalnızca iki kişiyiz. 15 senelik çok yakın iki arkadaşız. Bu konuda birbirimizden baskasına güvenemeyiz çünkü. Yoğun bir tempo, fakat üstesinden geliyoruz bir şekilde.
- Bir dernek değilsiniz değil mi? Tamamen bireysel çalışmalar söz konusu. Sizi dernek sananlar oluyor mu?
- Evet, kesinlikle öyle. Hiç bir kuruma ya da derneğe bağlı değiliz. Gönüllülük üzerine kurulmuş bir proje. Bizim bir derneğe bağlı olduğumuzu düşünen insanlar illaki oldu. Fakat biz böyle olmadığını sayfamızda paylaştığımız gönderilerimizde açık açık belli ediyoruz.
- Neden mevcut olan dernekler ile çalışmak yerine bireysel bir proje başlatmayı tercih ettiniz? Derneklere karşı bir güvensizlik mi var ya da dernekleri samimi mi bulmuyorsunuz?
- Açıkçası dernekler konusunda bildiğiniz üzere halkımız güvensiz. Biz de öyleyiz. Bir yere bağlanmayı hiç düşünmedik. Derneklerde aktif olarak görev alan çok fazla kişi var. Birisine güvensek diğerine güvenemeyiz diye düşünüyoruz.
- Bir arkadaşımız sizin sayenizde bir köye mont gönderdi. Orada öğrendiğimiz üzere köylerdeki okullarda çalışan öğretmenlerle iletişim kuruluyormuş. Aslında anladığımız kadarıyla siz ihtiyaçları duyuruyor ve sonra aradan çekiliyorsunuz. Doğru mu? Projenizin işleyişini, ihtiyaçların fark edilmesi ve giderilmesi aşamalarını bize biraz anlatabilir misiniz?
– İki ayda bir Ankara’da bir köy okuluna gitmeyi hedefliyoruz. Haftaya cuma Bala’da bir köy okuluna gideceğiz. Onun dışında öğretmenlerimizden gelen istekler doğrultusunda bu ihtiyaçları sayfamızda paylaşıyoruz. Eksikleri yardımsever insanlara iletiyoruz. Ve insanlar yardımları direkt olarak okullara kargoluyorlar. Biz burada bir nevi aracı oluyoruz. Böylelikle insanların kafasında soru işareti kalmıyor.
- Hem size hem de sizi takip edenlere ya da bu yazıyla birlikte takip etmeye başlayacak olanlara farkındalık yaratacak anlarınız var mı yaşadığınız? Varsa bizimle paylaşır mısınız?
- Elbette çok güzel anlarımız oldu. Ankara’da gittiğimiz okulda çok duygusal anlar yaşadık. Hayatın çok farklı noktalarının olduğunu hissettik. Aynı şehirde, hatta aynı semtte caddenin bir kısmında insanlar lüks içinde yaşarken diğer kısmında çocukların ayaklarına giyecek çorapları olmadığını gördük. Ve biliyoruz ki insanlarımız bir şey bekliyorlar. Birilerinin onlara fırsat vermesi lazım yardım edebilmeleri için. Bir çok insan var ki hep yardım etmek istiyorlar, fakat yardım edecek bir yer bulamadıklarından yakınıyorlar. Bizim sayfamız bu bahaneleri ortadan kaldırıyor.
- Peki mutluluk verici anlar?
- Çok mutlu olduğumuz anlarımız oldu elbette. Hocalarımızdan gelen bir resim bizi mutluluktan ağlatmaya yetti de arttı. Örneğin yeni montuyla poz veren bir çocuğun resmiydi, bu öyle etkileyici olabiliyor ki. Yüzlerindeki gülümseme, masumiyet, mutluluk… Sanki insana huzur veriyor.
- Yardım etmek isteyenler sizinle nasıl iletişim kurabilirler?
- Yardım edecek insanlar instagram hesabımızı takip edebilirler. Bizlere instagram hesabımızdan özel mesajla veya cigdem.kaplann@gmail.com veezgidilanyuksel@gmail.com hesaplarımıza mail yazarak ulaşabilirler.
- Bize zaman ayırdığınız için çok teşekkür ederiz, istif.in ekibi olarak bu güzel projeyi fark etmek ve fark ettirmekten dolayı büyük mutluluk duyuyoruz. Umarım hep birlikte daha çok kişiye ulaşırız ve ihtiyaçlar daha hızlı bir şekilde yerlerine gider.

İletişim Bilgileri;

Facebook : Geleceğe Işık Tut

Instagram : @gelecegeisiktut

Twitter : @gelecegeisiktut

Mail : cigdem.kaplann@gmail.com / ezgidilanyuksel@gmail.com